Γυναίκα-Μητέρα-Ερευνήτρια: ‘Ολα σε ένα νοικοκυρεμένα;

ή αλλιώς: Τα ‘ανύπαρκτα’ δικαιώματα των γυναικών εργαζομένων στην έρευνα!

Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί διεθνώς ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σαν ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος των γυναικών. Σε μια περίοδο διεθνούς κρίσης του καπιταλισμού, οπού η ανεργία και η ανασφάλιστη και ελαστική εργασία γίνονται ο κανόνας, οι ταξικές ανισότητες και οι έμφυλες και φυλετικές διακρίσεις ολοένα και αυξάνονται, και τα αυτονόητα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ αμφισβητούνται, οι φεμινιστικοί και ταξικοί αγώνες είναι μονόδρομος.

Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια έντονη επάνοδος των φεμινιστικών κινημάτων διεθνώς. Από τους αγώνες για το δικαίωμα στην άμβλωση σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Ιρλανδία και η Πολωνία, έως τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν στα κοινωνικά κινήματα σε χώρες όπως η Χιλή και η Τουρκία. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται και η ιδέα της παγκόσμιας φεμινιστικής απεργίας την 8η Μάρτη, με ιδιαίτερη μαζικότητα σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, δημιουργώντας έναν ουσιαστικό χώρο συνάντησης του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος.

Ειδικά στην περίπτωση της έρευνας, έναν τομέα που κυριαρχούν οι επισφαλείς και ελαστικές συνθήκες εργασίας, η θέση της γυναίκας εργαζόμενης δεν μπορεί παρά να πλήττεται διαρκώς και ουσιαστικά. Το δικαίωμα στη μητρότητα, πρακτικά δεν αναγνωρίζεται καθώς στο καθεστώς εργασίας της πλειοψηφίας των ερευνητών και υποψηφίων διδακτόρων (μπλοκάκι, συμβάσεις έργου, υποτροφίες) δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για άδεια εγκυμοσύνης/ανατροφής τέκνου. Χαρακτηριστικά όπως ενημερώνουν οι υπεύθυνοι ακαδημαϊκών υποτροφιών, η εγκυμοσύνη αποτελεί ένα ‘ευτυχές γεγονός’ και δεν συντρέχει λόγος παύσης ή παράτασης των υποτροφιών! Αλλά ακόμα και η πρόθεση για μια μελλοντική εγκυμοσύνη (ή απλώς η ηλικία της ερευνήτριας που μπορεί να θεωρείται “αναπαραγωγική”!) αποτελεί συχνά άτυπο κριτήριο απόρριψης έναρξης ενός διδακτορικού ή συμμετοχής σε ερευνητικό έργο. Ταυτόχρονα, η συχνή έλλειψη βασικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας σε ερευνητικά εργαστήρια εκθέτουν σε κίνδυνο όλους τους εργαζόμενους και ακόμη περισσότερο τις εγκυμονούσες και νέες μητέρες.

Οι έμφυλες ανισότητες στην έρευνα εντείνονται ακόμη περισσότερο όταν η εργαζόμενη και μητέρα επωμίζεται την ευθύνη φροντίδας και ασφάλισης των παιδιών σε ρευστές εργασιακές συνθήκες, που αποτελούν τον κανόνα για ακαδημαϊκές υποτρόφους και ερευνήτριες, συχνά χωρίς σταθερό μισθό και ασφάλιση. Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να αποδεικνύουν συνεχώς την ‘αποδοτικότητά’ τους σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους και να παλεύουν για τη συνέχιση της εργασίας τους διεκδικώντας το επόμενο έργο, υποτροφία ή ανανέωση σύμβασης. Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι εκβιαστικές, παρενοχλητικές και σεξιστικές συμπεριφορές όχι μόνο υπάρχουν στον χώρο, αλλά τις περισσότερες φορές αποσιωπούνται ή παραβλέπονται, λόγω της διαρκούς επισφάλειας και της άτυπης εργασιακής εξάρτησης μεταξύ μέλους ΔΕΠ/επιστημονικού υπευθύνου και ερευνήτριας/υποψήφιας διδακτόρισσας.

Τα σωματεία, οι εργατικές και φεμινιστικές συλλογικότητες θα πάρουν πάνω τους τη διοργάνωση της φεμινιστικής απεργίας ενόψει 8ης Μάρτη. Να γίνει μέρα απεργίας από τα κάτω ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και τον εργασιακό μεσαίωνα.

Συμμετέχουμε στη φεμινιστική απεργία στη δουλειά και στο σπίτι!

Κυριακή 8 Μαρτίου συγκέντρωση και πορεία 12:00 πλατεία Κλαυθμώνος

Διεκδικούμε:

• Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην έρευνα, κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας (υποτροφίες, απόδειξη δαπάνης κ.α.)

• Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος. Πλήρης προστασία της μητρότητας, αλλά και του δικαιώματος στην έκτρωση. Καμία απόλυση εγκύου! Άδειες εγκυμοσύνης και λοχείας ανεξάρτητα απ’ τη μορφή απασχόλησης.

• Καμία διάκριση βάσει φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού σε κανένα χώρο. Όχι στη διάσπαση της εργατικής τάξης με βάση τον έμφυλο καταμερισμό της εργασίας. Αποφασιστικό χτύπημα του σεξισμού σε κάθε του έκφραση.

• Εφαρμογή κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στα εργαστήρια και στους χώρους εργασίας. Πρόσβαση σε γιατρό εργασίας για όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην έρευνα.

• Υποχρεωτική ασφάλιση όλων των εργαζομένων από τα ιδρύματα και τα ερευνητικά κέντρα.