Δημοσιεύουμε εδώ μια καταγγελία από Υπ Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες υπότροφοι του Πανεπιστημίου παραμένουν απλήρωτοι/ες εν μέσω πανδημίας. Η “υπομονή” που ζητούν οι αρμόδιοι έχει όριο τη βιολογική εξόντωση!
Είναι γνωστό ότι η διδακτορική έρευνα στην Ελλάδα είναι η χαρά των αφεντικών. Έχουν γνωστοποιηθεί άπειρες εργατικές αυθαιρεσίες στην πλάτων των νέων ερευνητών. Από το γλέντι αυτό δε θα μπορούσε να λείπει ένα ακόμα ίδρυμα, αυτό του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Οι υποψήφιοι διδάκτορες του Πανεπιστημίου Αιγαίου έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα, με βασικότερο αυτό της χρηματοδότησης από ανταποδοτικές υποτροφίες.
Μας ενημέρωσαν αρχές του Οκτώβρη ότι το 2020 θα αλλάξουν τις πλατφόρμες στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ώστε να γίνει δυνατή η καλύτερη ηλεκτρονική παρακολούθηση των έργων. Δεν μας ενημέρωσαν όμως ότι αυτό θα σήμαινε και τη μακρά παύση πληρωμών των υποτροφιών μας. Συγκεκριμένα, μέχρι το Δεκέμβρη του 2019 χρησιμοποιούσαμε την παλιά πλατφόρμα, η οποία από το Γενάρη του 2020 έπαψε να υφίσταται. Απευθύναμε συνεχώς ερωτήσεις στους αρμόδιους σχετικά με τη νέα διαδικασία και για το πώς θα έπρεπε να αποστέλλουμε τα απαραίτητα έγγραφα. Το μόνο που παίρναμε ως απάντηση είναι: «κάντε υπομονή γιατί και οι υπάλληλοι εκπαιδεύονται στο νέο σύστημα. Πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η επιμόρφωσή τους και στη συνέχεια να ανοίξει η πλατφόρμα.» Δηλαδή δεν είχαν φροντίσει να υπάρξει μια λογική ροή των διαδικασιών, ώστε να μπορέσουν οι ερευνητές να πληρωθούν στην ώρα τους. Από τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και το μεγάλο ξέσπασμα της πανδημίας στάλθηκαν πολλά mail σχετικά με την καθυστέρηση των πληρωμών και η απάντηση ήταν και πάλι η ίδια. Υποτυπώδεις οδηγίες για τα απαιτούμενα έγγραφα λήφθηκαν μέσα Μαρτίου. Συνάδελφοι που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία συλλογής εγγράφων από τις αρχές του Μαρτίου, τις ολοκλήρωσαν μετά από 3 βδομάδες λόγω της απίστευτης γραφειοκρατίας και της άγνοιας των υπαλλήλων του ΕΛΚΕ.
Μάλιστα, οι υποψήφιοι διδάκτορες σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουμε καν την υποστήριξη των υπευθύνων μας, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλο αυτό είναι φυσιολογικό («ε τι να κάνουμε, έτσι ήταν πάντα η γραφειοκρατία στην Ελλάδα, δεν πειράζει να ζοριστείτε και λίγο»). Πολλές φορές προβάλλεται και το επιχείρημα «Τουλάχιστον εσείς έχετε χρηματοδότηση και κάνετε κάτι δημιουργικό. Εμείς έχουμε φροντίσει την επιβίωση σας για τόσο καιρό». ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ για να δουλεύουμε.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου πρωτοστατεί και σε κάτι ακόμα, τις απλήρωτες επιτηρήσεις. Μας ζητείται σε κάθε εξεταστική να δηλώνουμε διαθεσιμότητα ημερών και ωρών για επιτηρήσεις, στις οποίες οφείλουμε να παραστούμε αμισθί. Σημειώνεται ότι πολλοί υποψήφιοι διδάκτορες πρέπει να μεταβούν στο πανεπιστήμιο από τον τόπο εργασίας τους, καθώς μια μεγάλη μερίδα διδακτορικών φοιτητών που λαμβάνει χρηματοδότηση εκτελεί το έργο σε άλλη πόλη από αυτή της έδρας του τμήματος. Όταν είχε ζητηθεί από συνάδελφο να καλυφθούν οι μετακινήσεις ή η διαμονή, το άτομο δέχθηκε ουσιαστικά επίθεση για τα απαράδεκτα αιτήματά του με τη δικαιολογία ότι πρέπει να συμμετέχει στις επιτηρήσεις από τη στιγμή που είναι διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα και η έδρα βρίσκεται εκεί. ‘Οπου τους συμφέρει είμαστε εργαζόμενοι και όπου τους συμφέρει είμαστε φοιτητές.
Η εκμετάλλευση πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Μας ζητάνε συνεχώς θυσίες για την έρευνα, χωρίς να σκέφτονται ότι ήδη κάνουμε τη μεγάλη θυσία να συμφωνούμε σε μια ανταποδοτική υποτροφία που υποβαθμίζει πλήρως τα εργασιακά μας δικαιώματα.