Η πανδημία του κοροναϊού ανέδειξε πολλά προβλήματα των συστημάτων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της οργάνωσής τους, με έμφαση στον αριθμό των ΜΕΘ/ΜΑΦ, τη στελέχωση των νοσοκομείων, τις ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή […]
Όλες και όλοι εμείς που εκπονούμε τη διδακτορική μας διατριβή, παράλληλα με την διεύρυνση των γνώσεών μας και την προσφορά μας στην επιστήμη, παράγουμε ερευνητική εργασία, είτε άμεσα αξιοποιήσιμη από την αγορά, είτε ως “πρώτη ύλη” για το πανεπιστήμιο ή ερευνητικό κέντρο στο οποίο δουλεύουμε, για τη βελτίωση της θέσεις του στα rankings, προσέλκυση χρηματοδότησης κ.α. Παράλληλα, η εργασία μας αυτή, είναι απόλυτα εξαρτημένη από τους εργοδότες μας (πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, εξοπλισμό, αντιδραστήρια) και δεν υπάρχει κανένα “δίκαιο” που να μας προστατεύει από ενδεχόμενη αυθαιρεσία τους, όπως ενδεικτικά το να βρεθούμε ξαφνικά χωρίς διατριβή ή εκδικητικά να μη μας αφήνουν να δημοσιεύσουμε. Τέλος, γι’ αυτή μας την εργασία, είτε δεν πληρωνόμαστε καθόλου, είτε πληρωνόμαστε για παράλληλες δουλειές διαφορετικές από τη διατριβή μας, είτε ετεροαπασχολούμαστε ή ακόμη πληρωνόμαστε για το διδακτορικό μας ανασφάλιστα μέσω κάποιας υποτροφίας! Θεωρούμε λοιπόν πως έχουμε ανάγκη για ένα μέσο που να μας εκφράζει συλλογικά, που να μας δίνει τη δυνατότητα να παλέψουμε για αιτήματα που σε κάποιους φαντάζουν αυτονόητα.