Με έκπληξη και έντονο προβληματισμό διαβάσαμε, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες του ΕΚΠΑ, στο σημερινό δελτίο του ΕΚΠΑ Hub, πως το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας πραγματοποίησε την 36η Εκπαιδευτική Αποστολή στην Κύπρο με σκοπό –όπως αναφέρεται– την τόνωση του «εθνικού φρονήματος», την ανάδειξη του «εθνικού ζητήματος», ακόμη και την προώθηση της ιδέας της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθηγητή Γεράσιμου Σιάσου, κατά την πανηγυρική δοξολογία της 25ης Μαρτίου στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία.
Η ανάγνωση του ενημερωτικού δελτίου του ΕΚΠΑ θυμίζει σε αισθητική και φρασεολογία φυλλάδες παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, ενώ δε λείπουν οι αναφορές σε θρησκευτικά μνημεία της ορθοδοξίας και οι ανάλογες φωτογραφίσεις με παπάδες, που περισσότερο θυμίζουν εκκλησιαστική εκδρομή παρά ακαδημαϊκό ίδρυμα. Αποκορύφωμα των αξιών του τριπτύχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» , που μας ταξιδεύει στο -όχι τελικά και τόσο μακρινό- 1967 αποτελεί το αφιέρωμα εκ μέρους της αποστολής του ΕΚΠΑ στον «ιερό τόπο της Μακεδονίτισσας», γραμμένο σε πολυτονικό, που κλείνει με το «Ζήτω το Έθνος!».
Η ακρότητα του εθνικιστικού παραληρήματος από την αποστολή του ΕΚΠΑ, έφτασε σε σημείο να προκαλέσει αντιδράσεις και από το ίδιο το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου (μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας και όχι κάποιας αποικίας της Ελλάδας), το οποίο σε δημόσια τοποθέτησή του κάνει λόγο για απογοήτευση και έκπληξη, εκφράζοντας παράλληλα προβληματισμό για τη ρητορική και την επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ.
Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση του τμήματος αναφέρει πως προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση η αποστροφή του λόγου του πρύτανη περί «ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα μέσω του Εθνικού μας Πανεπιστημίου». Το Τμήμα χαρακτηρίζει τη ρητορική αυτή ως παρωχημένη και ακατάλληλη για το σημερινό ευρωπαϊκό και ακαδημαϊκό πλαίσιο, σημειώνοντας πως τέτοιοι «εθνικοί σκοποί» δεν αρμόζουν σε έναν χώρο γνώσης και επιστήμης που λειτουργεί ήδη αυτόνομα και ισότιμα σε διεθνές επίπεδο.
Οι κινήσεις αυτές έρχονται μόλις λίγους μήνες μετά την αναφώνηση του πανηγυρικού λόγου για την γιορτή των Τριών Ιεραρχών, στον οποίο ο ίδιος πρύτανης αναφώνησε πως «[Οι τρεις ιεράρχες] αξιοποίησαν τον ορθό λόγο ως εργαλείο που υποτάσσεται στις επιταγές του θείου λόγου.» καθώς και πως «Έχοντας ως αφετηρία τη ρήση του τού Ιωάννου τού Χρυσοστόμου που ορίζει την Παιδεία ως “μετάληψη αγιότητος”, αναγνωρίζουμε τη βαθιά σημασία της εκπαίδευσης ως τη βάση της πνευματικής και κοινωνικής εξέλιξης, διαμορφώνοντας το μέλλον με σταθερά βήματα προόδου».»
Ως LABour-Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα, αλλά και ως ερευνητές και ερευνήτριες, εργαζόμενοι στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και Ερευνητικά Κέντρα της χώρας αναρωτιόμαστε αν οι παραπάνω δηλώσεις είναι συμβατές με τον θεσμικό ρόλο του πρύτανη ενός πανεπιστημίου, που έχει χρέος να υπηρετεί τον ορθό λόγο αλλά και την ακαδημαϊκή ελευθερία, η οποία δεν μπορεί να συμπιέζεται μέσα σε κανένα «εθνικό ιδεώδες» και «ελληνορθόδοξο πολιτισμό». Αλήθεια, αυτό φαντασιώνεται ως «ανταγωνιστικό ακαδημαϊκό περιβάλλον» η κυβέρνηση των «αρίστων» και της αξιοκρατίας? Αυτή πιστεύουν πως είναι η εικόνα που ταιριάζει στο ακαδημαϊκό περιβάλλον το οποίο θα λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης της κοινωνίας? Πίσω από τις εθνικιστικές κορώνες και τις μπόλικες ενέσεις ελληνορθοδοξίας κρύβεται ένα πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτημένο, υποστελεχωμένο, με ερευνήτριες με επισφαλείς σχέσεις εργασίας και απλήρωτους διδακτορικούς που κρατάμε στις πλάτες μας την ερευνητική παραγωγή της χώρας.
Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο που να μορφώνει ανοιχτά και ολόπλευρα, ανεξάρτητα από το έθνος, τη θρησκεία και το χρώμα των μελών της κοινότητάς τους, και μία έρευνα που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι ένα εκκολαπτήριο εθνικιστικού και μισαλλόδοξου λόγου που θα προπαγανδίζει την προσάρτηση εδαφών ανεξάρτητων χωρών και την ανάπτυξη εθνικών φρονημάτων!