Πανεπιστήμια και Ερευνητικά κέντρα μετατρέπονται σε εργαστήρια υπηρεσίας της βιομηχανίας του θανάτου.
«Καλωσήρθατε στη DEFEA,
Μία διεθνής αμυντική έκθεση υψηλού επιπέδου, όπου διεθνείς εταιρείες παρουσιάζουν χερσαία, ναυτικά, αεροδιαστημικά, εθνικά και κυβερνοασφαλιστικά αμυντικά συστήματα.»
Αυτό είναι το «ειρηνικό», σχεδόν εορταστικό καλωσόρισμα, μιας εκδήλωσης που εμπορεύεται όπλα και τεχνολογίες καταστολής. Η DEFEA δεν είναι απλώς μια έκθεση· είναι ένας χώρος όπου η βιομηχανία του θανάτου εκθέτει τα εμπορεύματά της σε κυβερνητικούς και στρατιωτικούς παράγοντες, ενισχύοντας έναν κύκλο βίας και στρατιωτικοποίησης. Αλλά το πρόβλημα δεν σταματά εκεί.
Στο πλαίσιο της ΕΕ που επενδύει 800 δισεκατομμύρια επιπλέον σε όπλα και πολεμική οικονομία (ReArm Europe), του ΝΑΤΟ που ωθεί τις χώρες-μέλη σε στρατιωτικές δαπάνες έως 5% του ΑΕΠ, και της Ελλάδας που δεσμεύεται για 28 δισεκατομμύρια σε στρατιωτικές αγορές τα επόμενα χρόνια, η DEFEA δεν είναι απλώς μια «κορυφαία εκδήλωση για την εθνική ασφάλεια» αλλά στην πραγματικότητα, προωθεί την εξάρτηση από πολεμικές τεχνολογίες. – είναι το τοπίο μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας στρατηγικής που εξαγοράζει το μέλλον μας με όπλα.
Οι εγχώριοι και διεθνείς έμποροι όπλων που συγκεντρώνονται στην DEFEA δεν πουλούν απλά προϊόντα — πουλούν θάνατο. Κερδίζουν από τις συρράξεις, τις καταπιέσεις και τις ανθρωπιστικές καταστροφές, μετατρέποντας την παγκόσμια βία σε κερδοφόρο επιχείρηση. Αλλά η πιο προκλητική πτυχή αυτής της εκδήλωσης είναι η ενεργή συμμετοχή 33 ισραηλινών εταιρειών, οι οποίες θα διαφημίσουν τα όπλα και τις τεχνολογίες που σφάζουν Παλαιστινίους καθημερινά. Η κυβέρνηση, από τη μία, κόβει δαπάνες για υγεία, εκπαίδευση και κοινωνική πρόνοια, διαλύοντας το κοινωνικό κράτος, ενώ από την άλλη αυξάνει τις στρατιωτικές δαπάνες και νομιμοποιεί μια έκθεση που στηρίζει την ισραηλινή πολιτική γενοκτονίας. Δεν πρόκειται απλώς για υποκρισία — είναι συμμετοχή σε εγκλήματα πολέμου. Πώς μπορεί μια χώρα να ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα φιλοξενεί και αγκαλιάζει την πολιτική της γενοκτονίας των Παλαιστινίων;
Δυστυχώς ανάμεσα στους εκθέτες συγκαταλέγονται ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, στα οποία δουλεύουμε, και τα οποία η διοργάνωση κατηγοριοποιεί απλά ως «εταιρείες» (δες καλωσόρισμα), τυχαία; Αυτή δεν είναι αθώα λεπτομέρεια: αποκαλύπτει την τάση που επικρατεί η οποία θέλει τη δημόσια γνώση και την ακαδημαϊκή έρευνα να είναι εμπόρευμα. Και τώρα θέλει τη συστημική ενσωμάτωση της δημόσιας γνώσης στον κύκλο του πολέμου. Η συμμετοχή τους λοιπόν δεν είναι συμβολική. Το ΕΚΠΑ, το Πολυτεχνείο Κρήτης, ο Δημόκριτος, το ΕΚΕΤΑ, το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, το Πανεπιστήμιο Πατρών, και το ΕΠΙΣΕΥ/ΕΜΠ αποτελούν κάποιους από τους εκθέτες της DEFEA. Τα ερευνητικά κέντρα και τα πανεπιστήμια που παρευρίσκονται στο εμπόριο όπλων αναζητούν εταίρους και χρηματοδότηση για έρευνες που, με βάση τα τρέχοντα δεδομένα, θα αφορούν πολεμικές εφαρμογές. Αυτό σημαίνει ότι δημόσιοι φορείς γνώσης συμμετέχουν ενεργά στη στρατιωτικοποίηση της έρευνας, εγκαταλείποντας την κοινωνική τους ευθύνη.
Πώς δικαιολογούν τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα την παρουσία τους σε ένα τόσο ηθικά σκοτεινό γεγονός; Το κέρδος και η στρατιωτικοποίηση της έρευνας έχουν γίνει προτεραιότητα έναντι της ζωής και της δημόσιας υπηρεσίας. Αλλά η συμμετοχή στην DEFEA δεν είναι απλά μια «επιχειρηματική ευκαιρία» — είναι συνενοχή στην εξόντωση ενός λαού, στην καθημερινή παγκόσμια βία των ισχυρών. Η ύπαρξη τέτοιων εκθέσεων δεν είναι «αναπόφευκτη»· είναι επιλογή. Η συμμετοχή των Πανεπιστημίων και των Ερευνητικών κέντρων επίσης δεν είναι «αναπόφευκτη» αλλά επιλογή! Είναι επιλογή να νομιμοποιηθεί η βιομηχανία του θανάτου, να ενισχυθούν διεθνείς εγκληματικοί μηχανισμοί (όπως οι ισραηλινές εταιρείες που δοκιμάζουν τα όπλα τους σε καταπιεσμένο και φυλακισμένο λαό) και να εκμεταλλευτεί η δημόσια γνώση για πολεμικούς σκοπούς. Τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα πρέπει να είναι φορείς ειρήνης, κριτικής σκέψης και κοινωνικής προόδου — όχι θύρες της «αμυντικής βιομηχανίας». Η συμμετοχή τους στην DEFEA δεν είναι απλώς ένα ηθικό λάθος· είναι προδοσία της αποστολής τους την οποία οφείλουν να υπηρετούν ως δημόσιοι φορείς.
Καμία «διεθνής αμυντική έκθεση» δεν είναι αθώα. Καμία συμμετοχή σε αυτήν δεν είναι ουδέτερη.
Όχι στην υποταγή της έρευνας για πολεμικούς σκοπούς
Επιστήμη για τις κοινωνικές ανάγκες