Η απαράδεκτη διαχείριση της πανδημίας και των υγειονομικών μέτρων από πλευράς κυβέρνησης και ιδρυμάτων έχει οδηγήσει στην επιβολή ανορθολογικών κριτηρίων για το ποιος θα έχει φυσική παρουσία και ποιος θα δουλεύει εξ’ αποστάσεως. Την στιγμή που αρκετοί συνάδελφοί μας στερούνται πρόσβασης και παραλύουν κάποια εργαστήρια, σε κάποια άλλα εργαστήρια οι επιβλέποντας πιέζουν για την παρουσία όλων των ΥΔ (νόμιμα ή παράνομα) προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις δραστηριότητές τους και χωρίς καμία μέριμνα για την προστασία όλων.

Πρωταρχικός ρόλος των Πανεπιστημίων είναι να διεξάγουν επιστημονική έρευνα με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Η σύμπραξη με ιδιωτικές εταιρείες και κερδοσκοπικούς οργανισμούς που έχουν ως πρωταρχικό κριτήριο την κερδοφορία, αποτελεί ποιοτικό άλμα στον ρόλο του Πανεπιστημίου που είναι βέβαιο ότι θα υποταχθεί στην κατεύθυνση να διεξάγει έρευνα εξυπηρετώντας τις ανάγκες της αγοράς.

Όλες και όλοι εμείς που εκπονούμε τη διδακτορική μας διατριβή, παράλληλα με την διεύρυνση των γνώσεών μας και την προσφορά μας στην επιστήμη, παράγουμε ερευνητική εργασία, είτε άμεσα αξιοποιήσιμη από την αγορά, είτε ως “πρώτη ύλη” για το πανεπιστήμιο ή ερευνητικό κέντρο στο οποίο δουλεύουμε, για τη βελτίωση της θέσεις του στα rankings, προσέλκυση χρηματοδότησης κ.α. Παράλληλα, η εργασία μας αυτή, είναι απόλυτα εξαρτημένη από τους εργοδότες μας (πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, εξοπλισμό, αντιδραστήρια) και δεν υπάρχει κανένα “δίκαιο” που να μας προστατεύει από ενδεχόμενη αυθαιρεσία τους, όπως ενδεικτικά το να βρεθούμε ξαφνικά χωρίς διατριβή ή εκδικητικά να μη μας αφήνουν να δημοσιεύσουμε. Τέλος, γι’ αυτή μας την εργασία, είτε δεν πληρωνόμαστε καθόλου, είτε πληρωνόμαστε για παράλληλες δουλειές διαφορετικές από τη διατριβή μας, είτε ετεροαπασχολούμαστε ή ακόμη πληρωνόμαστε για το διδακτορικό μας ανασφάλιστα μέσω κάποιας υποτροφίας! Θεωρούμε λοιπόν πως έχουμε ανάγκη για ένα μέσο που να μας εκφράζει συλλογικά, που να μας δίνει τη δυνατότητα να παλέψουμε για αιτήματα που σε κάποιους φαντάζουν αυτονόητα.